Zomervakantie in NZ

Hallo iedereen,

We hebben onlangs gevierd dat we alweer zes maanden in Nieuw-Zeeland zijn, en de tijd lijkt voorbij gevlogen te zijn te midden van alle avonturen en plezier die we hebben gehad! Het prachtige weer is een constante metgezel geweest, waardoor we ontelbare uren op het strand hebben doorgebracht met zwemmen, surfen en vissen. Met een watertemperatuur rond de 21 graden Celsius is het een heerlijke temperatuur vergeleken met het koelere water van het Zuidereiland.

Lily, Reef en Maya hebben net hun zes weken durende zomervakantie (van 16 december tot 31 januari) achter de rug, waarin we een reis van 3,5 week hebben gemaakt, voornamelijk over het Zuidereiland van NZ. De adembenemende natuurlijke landschappen van het Zuidereiland mogen niet ontbreken aan onze ervaring in Nieuw-Zeeland, en zowel Tom als ik kijken er reikhalzend naar uit om de adembenemende schoonheid ervan opnieuw te ervaren. Het is al twaalf jaar geleden sinds onze laatste rondreis over het Zuidereiland, en hoewel we in 2017 kort zijn geweest met Lily en Reef, was dat slechts een klein deel van het eiland.

Het verkennen van het Zuidereiland betekent het afleggen van aanzienlijke afstanden, wat vooral voor de kinderen uitdagend kan zijn. Maar elke kilometer die we reizen wordt beloond met adembenemende uitzichten en onvergetelijke ervaringen. Marieke en Nikele weten dit inmiddels ook. 

Onze reis begon op 1 januari toen we om half drie 's middags aan boord gingen van de SeaLink veerboot naar Auckland. Na de vier tot vier-en-een-half uur durende reis zijn we nog diezelfde avond naar Hamilton gereden, waar we Tim en Sien bezochten, mede-expats die een jaar in Nieuw-Zeeland doorbrengen met hun drie kinderen. Na een kort verblijf in Hamilton reden we naar Whakapapa om met de kabelbaan de vulkaan Mt. Ruapehu op te gaan voor een prachtige wandeling. Ondanks de steile klim over losse stenen deden de kinderen het opmerkelijk goed, en werden we beloond met adembenemende uitzichten!

Vanuit Ruapehu reden we naar Dudding Lake, een sereen plekje met een charmante, eenvoudige camping. Op 5 januari kwamen we aan in Wellington en bezochten we het Te Papa museum, waar we hebben geleerd over aardbevingen, tsunami's en de unieke habitats van de mensen en dieren in Nieuw-Zeeland.

Op 6 januari, om half negen 's ochtends, namen we afscheid van het Noordereiland en gingen we aan boord van de veerboot naar Picton. Op dat moment hadden we al meer dan 700 km vanaf Auckland afgelegd en minstens negen uur op de weg doorgebracht. De 3,5 uur durende overtocht verliep redelijk soepel, en toen we Picton bereikten, reden we naar de camping in Cable Bay. Hier keken we vol verwachting uit naar de hereniging met Marieke en Nikele, en brachten we twee heerlijke dagen samen door en hebben we ons voorbereid op de komende wandeling.

Na Cable Bay reisden we samen met Marieke en Nikele naar het Abel Tasman National Park, waar we met een watertaxi naar Anchorage Bay gingen. De watertaxi rit zelf was al een avontuur, met het opspattende water van de snelle boot die ons verfriste. We vonden Anchorage Bay echter behoorlijk veranderd, met veel luxe boten en toeristen die het eens zo ongerepte strand overspoelden. Ongestoord begonnen we aan een wandeling van 6,5 km naar de Apple Tree Bay Campsite, waar we kampeerden op het strand en genoten van een welverdiende duik en een stevige maaltijd. Wisten jullie dat je knakworstjes prima kunt opwarmen in de zon? 
De tweede dag hebben we opnieuw zo'n 6,5 km te voet afgelegd. Ik denk dat we allemaal een vreugdedansje deden toen we eindelijk de poort van het begin van het pad zagen! We waren ontzettend trots op Lily, Reef en Maya, die maar liefst 13 km hebben gewandeld met hun eigen rugzak op! Echt knap!

Na een welverdiende lunch was het dan echt tijd om afscheid te nemen van Marieke en Nikele, voor ruim 7 maanden.
We  trokken verder naar Murchison, waar we een idyllische camping vonden aan de rivier. Helaas was het comfort van onze nachten iets minder, dankzij een ongelukje met een haring en een luchtbed. Maar hé, in Greymouth konden we gelukkig een nieuw luchtbed op de kop tikken en genoten we vervolgens van de mooie Pancake Rocks langs de westkust.

Langs de betoverende westkust reden we naar beneden en werden we getrakteerd op prachtige tropische oerbossen. Wat dit gebied zo uniek maakte, was dat de kust altijd binnen handbereik was. Terwijl we over de weg reden, aan de ene kant omringd door weelderig groen en aan de andere kant door de glinsterende zee, werden we keer op keer betoverd door de schoonheid van de natuur. Echt adembenemend!

In het charmante Hokitika maakten we een pitstop. Deze plek staat bekend om zijn prachtige greenstone, ook wel bekend als Pounamu. Deze groene steen wordt gevonden in de rivieren en vervolgens bewerkt tot schitterende sieraden. Pounamu speelt een cruciale rol in de Māori-cultuur en wordt beschouwd als een waardevol bezit, een taonga. Het is en was een belangrijk onderdeel van de handel tussen de iwi (stam) Ngāi Tahu op het Zuidereiland en andere iwi. Volgens de traditie mag je een greenstone nooit zelf kopen; het hoort als geschenk te worden gegeven, anders brengt het ongeluk, zo zeggen ze.

Vanuit Okarito vervolgden we onze reis met een tussenstop bij de majestueuze gletsjers: Fox Glacier en Franz Joseph. Helaas hebben de gletsjers zich flink teruggetrokken sinds ons laatste bezoek 12 jaar geleden. Waar we destijds nog vanaf de weg de gletsjer konden zien eb zelfs op de gletsjers konden stappen, is dat nu alleen nog mogelijk per vliegtuig of helikopter. Desondanks maakten we een korte hike naar een uitkijkpunt waar we nog steeds konden genieten van uitzicht op de Fox Glacier. Gelukkig hadden we prachtig weer, want bij slecht weer zie je helemaal niets.

Met bijna 900 km op de teller en 12 uur rijden op het Zuidereiland, was het hoog tijd om even bij te komen aan Lake Hawea. Daar konden we ontspannen en genieten van de omgeving, terwijl Reef zich helemaal uitleefde op een gehuurde fiets. En Puzzle World in Wanaka konden we niet aan ons voorbij laten gaan.  Met kinderen een must do. En het doolhof als afsluiter is erg gaaf! 

Na Lake Hawea zijn we via Queenstown naar Roxburgh gereden. Queenstown was een verrassing met al zijn vakantiehuizen en hotels. Het is niet meer het plekje dat het geweest is. Ook al is het meer prachtig en heb je er een mooi waterfront. 
In Roxburgh hebben we een nacht bij de oom van Jeroen gelogeerd. Het was een mooie weg ernaartoe. Het had wat weg van de scènes uit LOTR deel 2, waar Aragon, Legolas en Gimli over de vlakten rennen achter de orcs aan.

Zuidelijker dan Roxburgh zijn we niet geweest. Op naar Mount Cookie zoals de kinderen de berg noemen. We hadden gehoopt op een wandeling bij Mt. Cook, maar het weer gooide roet in het eten. We zijn verder gereden naar Lake Tekapo en genoten daar van de hot springs. 

Via Fairlie, South Brighton en Kaikoura zijn we teruggereden naar Picton. Terwijl we langs de kust omhoog reden richting Picton, werden we getrakteerd op zeehonden. Het waren er ontzettend veel, en we zagen zelfs schattige baby zeehonden. Het was een bijzonder moment en een mooie afsluiting van onze reis op het zuidereiland. nachten op In Picton hebben we nog kort vrienden van Great Barrier Island gezien. Zij kwamen net met de boot aan in Picton. Samen hebben we Fish & Chips bij de waterfront gegeten. 

Op 24 januari was het tijd om terug te keren naar het noordelijke deel. Terug in Wellington, na 18 nachten op het Zuidereiland, hadden we nog 2 dagen om terug naar Auckland te reizen. Een flinke rit met een overnachting in de paardenwei bij vrienden in Taupo, lukte het ons om de volgende dag op tijd bij Jannette te zijn om afscheid te nemen van Kees en Anneke. 

Op 26 januari keerden we terug naar Great Barrier Island, waar het voelde alsof we thuiskwamen. En wat doe je dan als eerste? Juist, een duik in de zee bij Medlands met Saskia, Jake en Gillion!